Wat hebben Adriaan van Dis, Joop van den Ende en Richard Branson met elkaar gemeen? Ze zijn alle drie dyslectisch. In Nederland is naar schatting 10% van de bevolking dyslectisch. Ons schoolsysteem is niet ingericht op dyslexie en hoe goed je kan lezen en schrijven wordt nog altijd gelinkt aan hoe intelligent iemand is. Hierdoor hebben dyslectici vanaf jonge leeftijd al te maken met onzekerheid, faalangst en stress. Ook op de werkvloer is er weinig ruimte voor dyslexie: bijna alles gaat via de mail en de angst om schrijffouten te maken (en het commentaar als dat wel gebeurt) zorgt voor veel negatieve emoties. Wat gaat hier mis?
Volgens wetenschappelijk onderzoek zijn dyslectici creatief, besluitvaardig en goed in het overzien en oplossen van problemen: essentiële skills die we in de toekomst alleen nog maar meer nodig gaan hebben. Hoog tijd dus om de unieke talenten van dyslectici beter te begrijpen, waarderen en in te zetten.